Klaudiadam ''Tajemnica''

Ziewnęłam. Jak usłyszałam to "bip" to nieźle się zdziwiłam. Byłam trochę zdezorientowana tym dźwiękiem.
- Hm?
Zerknęłam na "zegarek", który dostałam od brata, może to było to?

Tak to było to! Wyskoczyl ci Alarm! Jejku co teraz, nie znasz się na tym!

Spojrzałam zdezorientowana na urządzonko. Rety, nie ma to tego instrukcji czy cuś... W końcu wstałam z fotela i zdecydowałam się nacisnąć guzik teleportacji. W bazie się pewnie najpierw zbierą czy coś...
Szykuje się jakaś akcja.

Miałaś rację, przetelportowano cię na miejsce i już w strojach żółta powiedziała:
- W końcu! Ruszajmy!
Cóż, zauważyłaś tu też innych, których strojów nigdy nie widziałaś.

/Obrazek nie pełny masz: http://art.ngfiles.com/images/97/blud-shot_mighty-morphing-power-rangers.jpg /

Wow, odjazd stroje... No i na dodatek jest tak... kolorowo... Kiwnęłam głową i ubrałam swój strój. Ciekawe co takiego się mogło stać, że alarm i mobilizacja wszystkich. Jak mam ogon to jak na razie owijam go sobie wokół nogi, żeby nim nikogo nie trzasnąć.

- Ok, ruszajmy! - Powiedział twój brat. Zbytnio na ciebie nie zwrócili inni uwagi, poprostu wybiegli, sprintem. Cóż, nie przemieszczali się inaczej, bowiem było to w pobliskim lesie

Cóż, jestem nowa... No i raczej najmłodsza z całego towarzystwa... Oczywiste, że nie będą na mnie zwracali uwagi... Tak więc szybko ruszyłam za nimi. Miałam tylko nadzieję, że wydolę przy nich, ale przynajmniej mam broń... I odrzutowe buty, które mogą się okazać naprawdę przydatne.

Cóż, o dziwo zobaczyłaś coś, czego nie chciałaś zobaczyć. Dlaczego?
Wszyscy się zdziwili. Przed wami stało 4.. No właśnie...

/http://www.wallchan.com/images/sandbox/8282-028bmaterial04power-rangers-dino-thunder-04.jpg/

Jak to? To są jeszcze jacyś? Co to ma znaczyć?

Jeszcze jacyś rangersi?!
Byłam trochę zdezorientowana tym wszystkim. Ci rangersi w pewnych szczegółach znacząco się różnili... Nie wiedziałam jak na razie co zrobić, więc stałam obok brata i czekałam co zrobi reszta.

Widzisz...

- Kim jesteście ? - Powiedział tajemniczy czerwony ranger.
- Rangerami. - Odpowiedzieli wszyscy razem. Przeciwnicy zdziwili się. Po chwili, jedne, niebieski zaatakował niebieskiego! Niebieski kontra niebieskie! Wow!

Nie fajnie, zaczęli się atakować...
Może jednak da się znaleźć jakieś rozwiązanie poza walką? Momentalnie odwinęłam ogon od nogi i złapałam nim nogę tego drugiego niebieskiego, czyli nie z mojej drużyny. Pociągnęłam go tak, żeby wywalił się na ziemię.

Widzę
Nie udało ci się, Niebieski przeciwnik, o dziwo przewrócił się, ale złapał twój ogon nogami i poleciałaś na ziemię. Silny gość!

Podniosłam się szybko z ziemi. Odruchowo uderzyłam nerwowo ogonem o ziemię. I tak, że udało mi się go wywrócić, chociaż ja też zaliczyłam glebę. Zerknęłam co z resztą rangersów. Łuku jak na razie nie użyję, tylko w ostateczności. Wykorzystałam twardość swojej rękawicy i z całej siły uderzyłam niebieskiego w brzuch. Założeniem zbroi było dodatkowo wzmacniać moje ruchy, więc może akurat... Tak więc... szybki cios! Czas zrobić użytek ze szkoły żółtej.

Twoja taktyka była idealna, jednak niebieski się cofnął o wiele dalej od ciebie. Spojrzał się na ciebie.
- Przykro mi, ale nie kontroluje swojego ciała, jesteśmy marionetkami złego... ego... .... - Nie mógł dokończyć, coś go zaczęło dusić. Czarny przeciwnik powiedział:
- Uważajcie!

Spojrzałam zdezorientowana na niebieskiego i skończyłam go atakować. Niebieski zaczął się dusić, a ja nie mam pojęcia co zrobić, skoro on jest w kostiumie.
- I co teraz?

Nie mam pojęcia, daj mi jeść, coś obmyśle
Twój brat podszedł do czerwonego.
- Jezu... To ja w przeszłości? - Zdziwił się, a czerwony 2 odpowiedział:
- Nie, my jesteśmy nową generacją PR

Spojrzałam uważnie na czerwonego.
- Czyli wy jakoś dostaliście się do przeszłości? - spytałam drugich rangersów.
Przekrzywiłam głowę i machnęłam ogonem. Cóż, nietypowo...

- No chyba. - Stwierdził niepewnie. Po chwili zobaczyłaś jakąś nad nim aurę, zaatakował cię, a ty odruchowo odskoczyłaś.
- Niekontroluje się! Uważajcie! - dodał.

E wiesz może jak ich można wyjąć spod tej kontroli?
Tak więc odskoczyłam na bok i uważnie obserwowałam tych rangersów. Tak więc mają świadomość, są dobrzy. Jedynym kłopotem jest to, że ich ciała służą komuś za marionetki. Tylko pytanie komu?

Nie, poproszę telefon do przyjaciela
Po chwili ruszył czarny przeciwnik. Zaatakował zielonego i odskoczył. W tym samym momencie zaatakował twój brat co spowodowało zderzenie broni brata i przyjaciela:

Zielony w ostatniej chwili zawachał się użyć drugiej broni i zablokował ''atak''

Było blisko. W końcu zdecydowałam się coś mocniej zadziałać. Może mała "terapia szokowa" coś pomoże. Rzuciłam się na czarnego i jak tylko znalazłam się na tyle blisko to kop z wyskoku w głowę i na dodatek odpalenie moich odrzutowych butów. Powinno go ogłuszyć. Innego wyjścia nie ma, choć nie chciałam robić im krzywdy. Zapewne między nimi a ty, kto ich kontroluje jest swego rodzaju połączenie, które trzeba zerwać.

Teraz miałaś szczęście, perfekcyjnie wykonałaś swoje zadanie, a przeciwnik zakończył na upadku do góry nogami... Dodatkowo jego głowa była pod ziemią...

- No to przesadziłam - jęknęłam.
Złapałam czarknego ogonem za nogi i wyciągnęłam z ziemi oraz położyłam go obok na podłożu. Spojrzałam na resztę rangersów pod kontrolą.

Reszta rangerów w mgnieniu oka rzuciło się na reszte twoich przyjaciół. Czarny ci podziękował, jednak się nie ruszał.

Hm, to czarnego chyba mamy z głowy... Dobrze, to trzeba pomóc... Tak więc zabrałam się za niebieskiego. Najpierw szybki cios w brzuch, potem podcięcie ogonem i jeśli mi się nie uda to podwójny kopniak. Ogon w tej sytuacji mógł mi służyć za świetny balans.