Klaudiadam ''Tajemnica''

Trzeba przyznać jak na świat PR, historia nietypowa
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Dom Godzina 12:30, twój pokój, jak zwykle wielki burdel, jeszcze zdziwienie i księga leżąca w szafce. Niby o tym zapomniałaś, niby to wracało.
Cisza... - Przerywa ją po chwili stukanie. Ktoś wchodzi ci do pokoju...

Wyglądał na dorosłego. Popatrzał się na ciebie i rzekł:
- Witaj, nie przeszkadzam?
Po chwili wszedł ktoś kolejny:

- Musimy pogadać - Szybko powiedziała dziewczyna. - O tym co tu się wydarzyło. O dziwo wzięli coś z twojej szafki i poprosili cię, abyś wyszła. Najdziwniejsze było to, że brat twój czekał już na zewnątrz, bowiem widziałaś go w oknie.

Bardzo zdziwiona wyszłam z pokoju i popatrzyłam się zdezorientowana na brata. Westchnęłam, co się tu, u licha, dzieje? Idę więc do brata.
- Ee... co jest grane? - pytam się go.
Oni coś wiedzą o tym wszystkim czy jak?

- Nie wiem, oni powiedzieli, że coś jest z moją siostrą no i ich przyprowadziłem. - Odpowiedział ci brat. Popatrzał się na ciebie, czy jest OK. Po chwili zapadła cisza, którą przerwał mężczyzna:
- Wiesz co to za księga?
Kobieta patrzała się na ciebie krzywo... Jeju...

- Eeee... Nie? - powiedziałam.
Kurcze, nie lubię, gdy ktoś się tak na mnie patrzy... Schowałam dłoń ze smokiem do kieszeni. Lepiej, by nie widzieli tego...
- Czyli innymi słowy sprowadziłeś obcych ludzi tylko dlatego, że powiedzieli ci, że coś ze mną jest? Bufon... - skomentowałam.

- Dzięki, ale nie moja wina, że se robisz jakieś dziwne smocze tatuaże... - Odpowiedział brat. No świetnie, wydał cię, a tajemnicze postacie się zdziwiły.
- Pokaż nam ten cały tatuaż. - Powiedział mężczyzna zaciekawiony. Brawo braciszku - Teraz takie myśli były w twojej głowie. Czułaś lekkie drętwienie na swojej ręce, o dziwo tej na której był smok.

- Bufonus matolus - sparodiowałam łacinę.
Kurcze, dlaczego ta ręka mi tak drętwieje?
Niepewnie wyjęłam rękę z kieszeni. Coś mi się ci ludzie nie podobali... Coś było z nimi ogółem nie tak...

Wyjęłaś swoją rękę i zobaczyłaś jakby przed ułamkiem sekundy pojawiły się oczy smoka, czerwone, jakby miały odstraszyć ludzi przed tobą. Oni popatrzeli się na znak, kobieta go dotknęła i nagle... Jakby między wami pojawiło się pole, pole które odepchnęło wszystkich wokół ciebie do tyłu, a raczej w ich tyły.
Nie pozwalaj im sobie mnie dotykać! - powiedział ze grozą, jakiś dziwny odgłos pochodzący z twoich myśli, jednak to nie był mózg, to był smok!

- Osz kurde blaszka... - tylko tyle mogłam powiedzieć w obecnej chwili.
Cofnęłam się. Byłam przerażona. Kim oni, u licha, są?! Spojrzałam zdezorientowana na brata. No pięknie... Niezłe kłopoty na mnie sprowadziłeś, matole....

- Dobra, nie żeby coś ale dziecko powiem ci jedno... Masz szczęście. - Powiedział męszczyzna, po chwili zmienił się w jakieś... W jakieś obślizgłe coś! Stał się cały biały, jego twarz przeobraziła się w jedną wielką paszcze, a ręcę w noże. Nogi i reszta ciała byla taka sama, pokryta pancerną miałą mazią... Pancerną? Tak wyglądała....
- Ojoj, ojojojojojojojojojojojojojojojojojojojojojojo [i tak dalej] - Zaczął krzyczeć twój brat. Po chwili kobieta też się zamieniła.
Już tu są! Będziesz walczyć czy masz zamiar tak tu sterczeć?- Słyszałaś krzyki w swoim umyśle. TEGO ZA WIELE!

Wzdrygnęłam się. Zawahałam się, ale mój brat tu jest.... Nie mam wyjścia... Uwolniłam znak i już byłam w swojej zbroi. Rozłożyłam swój łuk (wbudowany w rękawicę, żeby mi nie zawadzał zbytnio) jednym prostym ruchem ręki i wystrzeliłam pierwszą strzałę by sprawdzić, czy to coś w ogóle da...
Przestań sie tak drzyć... - pomyślałam.

NIE - Odpowiedział na twoje pytanie znak... Zrozum go... Odpalenie broni było błyskawiczne, szybko trafił w pierwszy cel - kobietę, a atak przediurawił ją i dosłownie podzielił na dwie części. Okrwawiona w tułowiu padła na ziemię, a potwór nr. 2 płci męskiej zdumiał i zaczął uciekać. Po chwili zobaczyłaś, że twojego brata nie ma... Ten to dopiero jest mistrzem uciekania. Gonisz, czy szukasz brata?

Bleee... - pomyślałam na widok przepołowionej kobiety.
Cóż, jak tak dalej pójdzie to zerzygam się w zbroi... Wymierzyłam w faceta i strzeliłam w niego. No i gdzie ten bufon? Gonienie go nie ma sensu... Pewnie już matoł daleko....

Miałaś szczęście, bo twój brzuch był w 1/4 zajęty jedzeniem, więc do eksplozji wymiotowej nie dojdzie
Facet uniknął ataku i podskoczył do góry i wycelował ostrzem w twoją rękę, gdzie był smok, tak ten zrzędliwy i od niedawna którego posiadasz, z resztą innego nie ma... Okropny stwór był coraz bliżej ciebie, ale zatrzymał go... CZERWONY RANGER! TAK TU I TERAZ! Swoim szybkim kopniakiem powalił go na ziemi i stwór leżał cały w kurzu i zanurzony w dawno nie koszonej trawie.

A ten tu skąd? *zdziwko*
Wycelowałam w stwora strzałę i jeśli czerwony nie będzie miał nic przeciwko, strzelam w stwora. Blee... ochydztwo i to wielkie.
- Eee... Siemka? - spojrzałam na czerwonego.
Przyjrzałam mu się uważniej... Odjazd!

Nie miał nic przeciwko, wręcz przeciwnie. Strzeliłaś i kolejna masa krwi poszła... No troszeczkę ci niedobrze było.... Udało się pokonać stworów.



- No hej, co tam? - Odpowiedział jakby nigdy nic. Zdziwko 100%

Spojrzałam zdezorientowana na rangera.
Żeeee... co?!
- Eee... nic.... Gdzie reszta drużyny? - spytałam nagle.
Czułam się totalnie... dziwnie...

- Pewnie w bazie siedzą, wyczułem te stworki,a że był jeden i jakiś tu se leżał to nie wzywałem ich. - Powiedział dziwnie, czułaś że kojarzysz ten głos. Zdawało ci się, że to jakaś wymówka.
- No a ty kto? Jakoś nie kojarze zamaskowanej dziewczyny w tych stronach? - Dodał po chwili.

- Em... Shadow Dragon...... - ciągnęłam i zaczęłam się cofać.
Kurcze, niezręcznie się zrobiło. Dlaczego nie mogę się teleportować tak jak rangersi?! Trza było budować co było opisane w książce, a nie... się lenić. Kurcze, dlaczego ten Ranger wydaje mi się kimś znajomym? No i mowa zalatuje mi kimś... kogo znam.

- Hahahahahahahahhahahahahahhahahaha (ten śmiech kojarzysz jakby był któryś z twoich bliskich osób?) - Zaśmiał się Ranger.
- Uciekaj do domu, może tu się coś czaić - dodał już poważnie i troskliwie.

Spojrzałam na Rangera... Już coś mi świta, kto to... Tak więc wycofka, zdejmuję zbroję i dyskretny myk do domu... Kurcze, ja to mam tendencję do jakichś dziwnych rzeczy chyba... Na serio znajomy ten Ranger... Kurka. Spojrzałam na rękę, na której miałam smoka... No pięknie...

Wróciłaś do domu, tak wchodzisz do domu, mama się obraca patrzy krzyczy:
- MATKO ŚWIĘTA CO TO JEST?
Tak Klaudio... Byłaś w stroju....

Osz kurka.
Natychmiast wycofuję się i znikam w lesie za domem. No pięknie, co to kurka miało znaczyć? Nosz kurka co sie u licha jednego stało? Staram się zdjąć z siebie zbroję.

Taki żarcik... - Usłyszałaś głos smoka.
Udało się, zbroja zdjęta.

Żarcik?! Moja mama omal zawału nie dostała.... Ja zresztą też...
Przynajmniej nie było tam taty, bo by zaraz się rzucił na mnie z wiertarką czy czymś tam innym... Odetchnęłam i oparłam się o jakieś drzewo. Chciałam chwilkę postać, pomyśleć... Spojrzałam na smoka, który był na mojej dłoni... Dowcipniś...

huhhuhuhuhuhuuhuhuhuhuhuhuuhuhuhuhuhuhuhuhuhuhu ale jaja były - Znowu usłyszałaś głos smoka... Kawalarz i tego nie ukrywa, oj będą z tym problemy. Po chwili nadbiegła mama.
- Oj jeju, Klaudia tu jesteś! Jakiś dziwny człowiek wszedł do naszego domu! Myślałam że jesteś na górze bo tam szedł! Ufff.... - Powiedziała do ciebie trzymając patelnię w ręku... Ehee..