Klaudiadam ''Tajemnica''

- Więc, oni cię kojarzą, a na napisy nie patrz bo je sam robiłem! - Powiedział do ciebie i szybko zmienił temat.
- Dobra więc, jak już mówiłem znają cię z moich opowiastek.
- Tak! Niezła z ciebie fajtłapa! - Któryś się zaśmiał...
Cisza.
Okłamał Rangerów. Zanim się zorientowałaś, brata nie było.

Spojrzałam na tego co się zaśmiał, rozejrzałam się za bratem... No gdzież on polazł?
- Kristian... - powiedziałam nieźle wkurzona.
No tak, menda na mnie nagadywała głupot, a sam jest fajtłapa....
Niech ja go dorwe....

- Poleciał w górę. - Powiedziała jakaś brązowowłosa dziewczyna, chyba różowa... Tak ci się zdawało. Miała rację był nad tobą, miał skrzydła anioła, wyrosły mu z koszuli.
- No em... Tak to jakby moja zdolność. - Powiedział Kristian.

- Emm... Aha - powiedziałam, patrząc się na brata.
No nieźle...
- Hym, Tobie przynajmniej żaden stuknięty tatuaż smoka nie robi żartów - stwierdziłam, nie chciałam się z niego śmiać... chociaż był do tego powód... i to spory...

- Eeee? A to coś? - Stwierdził i zszedł na ziemię, po czym ''macał'' twój tatuaż. Po chwili znowu siła wlanęła ale tym razem nawet ciebie odepchnęło.
NIE DOTYKAĆ BO ZŁY DZIEŃ I NIE MÓWIĆ COŚ!
Te słowa zakończyły ciekawość brata, bo smoczek znowu patrzał się czerwonym wzrokiem.

- No właśnie... - powiedziałam i znów spojrzałam na tatuaż. - A najgorsze to, że zbroja mi się nie "zdjęła" i weszłam tak do domu...
Nosz uspokój się...

Nie, nie podoba mi się twój brat.
- Dziwnę, my właśnie czytamy tą całą księge. - Powiedział kolejny chłopak w zielonym stroju.

- Aha... - powiedziałam tylko.
Ale jak oni mogą ją czytać, skoro ona w innym języku?

- Ale nie możemy się rozczytać, przejrzeliśmy już całą, no cóż odpuścimy sobie. - Powiedział zielony Ranger i oddał ci księgę. Spodobał ci się, z wyrazu twarzy. Przystojny ;-)

Wzięłam księgę.
- Jak co ja jestem w stanie przeczytać co jest w niej napisane - powiedziałam.

- To jak będzie ci się chciało to mów, a teraz twój braciszek ci coś powie - Powiedziała żółta.
- No... Dołączysz na czas próbny? - Zapytał czerwonek...
Hoho

Kurcze... Super!
- Pewnie! - ucieszyłam się.
Noo... to była chyba najlepsza rzecz z dzisiejszego dnia, jaka mogła mnie spotkać.

- No to witamy w drużynie. - Uśmiechnął się brat.
No to gratuluje, nasza wielka przygoda się zaczyna, używaj mojego kostiumu, wyjaśnił im wszystko...

Uśmiechnęłam się. Super... Udało mi się załapać do power rangers! Może i na okres próbny, ale zawsze to coś... No cóż, postaram się jak tylko będę mogła... Cóż, tylko jeszcze takie jedno coś... Jak potwór "urośnie" to ja raczej nie dam rady wtedy... Hm, ale jakoś wydolę...

- Pokaż nam teraz swoję umiejętności. - Powiedziała żółta. Pora pokazać co potrafisz! No właśnie, a co tak dokładnie potrafisz?

Co ja tak w ogóle mam zrobić?
Tak więc uwolniłam znak i ubrałam swoją zbroję, rozłożyłam też łuk. Eee.. tutaj raczej strzelać nie będę.

- Łuk jest mocny, dobrze celuje - Powiedział brat za ciebie, jakby... Ekhm.
- Pokaż co jeszcze masz tutaj! - Dodał po chwili..
Się popiszesz ja nie rozumiesz tego haha

- Tak ogółem to jeszcze wszystkiego nie ogarnęłam... - powiedziałam szybko.
Kurcze, weź przynajmniej teraz mi pomóż...

Ja tego nie rozumiem, jestem tu tak aby być.
...
Dobra szczerze to sama musisz do tego dojść, kombinuj!
Serdzeczne podziękowania dla smoczka, który jak zwykle jest dla ciebie miły.

Kurcze, złośliwy jesteś...
Co ja jeszcze niby miałam potrafić, co? Kurcze, ciężko...

- No widzę, że trzeba będzie cię wytrenować. - Powiedział zielony i zamienił się w rangera.

- Ok, przyjdź jutro o godzinie 8 tutaj z bratem, żółta ci pomoże.

Zdjęłam zbroję.
- OK... - powiedziałam.
Cóż, chyba przejdę się jeszcze do fabryki jak wrócę i popróbuję co nieco. Kurcze, super strój... Zresztą tak samo jak ten mojego brata... Westchnęłam.

Więc po chwili byłaś w domu, a raczej przed nim dzięki teleportacji. Poszłaś do pokoju. Pora na eksperyment z ulepszaniem.

No to jadem...
Tak więc otworzyłam książkę i zaczęłam szukać czegoś interesującego... Najlepiej o mieczu i tarczy... Cóż, łuk jak łuk, ale w walce wręcz będzie tyle co zmarłemu chleb... Eee... straszne porównanie...
A ja prócz tego to mam ogółem jakieś zdolności? - drążyłam dalej temat.
Jak już znajdę to czego chciałam to idę do fabryki... Tam mam pochowane swoje narzędzia... No i jest mnóstwo szmelcu, który można wykorzystać...

W księdze nie było nic o tarczy, ale za to znalazłaś miecz, lub coś w tym stylu. Bardziej to przypominało samurajską katanę.