Klaudiadam ''Tajemnica''

- Eee... jaki znowu dziwny człowiek? Pewnie ci się przywidziało... - powiedziałam.
Spojrzałam na jej patelnię... No pięknie, dobrze, że udało mi się tą zbroję teraz zdjąć, bo by sie na mnie rzuciła... No piękne kłopoty będę mieć, jak ten mi będzie dalej numery wywijał...

- No nie mogło przewidzieć, jak Boga kocham! - Odpowiedziała ci mama. Stwierdział że go nie ma *rozglądała się*, no i wróciła do domu...

- Przywidziało, przywidziało... - zapewniałam mamę.
Tak więc ruszyłam za nią do domu, patrząc podejrzliwie na smoka na mojej ręce.

Smoczek był już normalny, czerwone oczy zniknęły jak narazie. A w domu mama wróciła do zmywania i robienia obiadu. Zaraz pewnie będzie, więc musisz to wszystko ogarnąć. Tak sobie przed chwilą przemyślałaś i nagle stwierdził smok...
Em... Nie żeby coś, ale masz księge? - Te słowa ci coś przypomniały... Facet przecież ją miał!

Osz kurka!
Nie wiedziałam zbytnio co zrobić, więc idę szybko do pokoju i rozglądam się za książką? Jest tu czy jej nie ma? Kurcze, co za kanał...

Gratulację, nie ma jej! Zastałaś tylko karteczkę:
'' Porzyczam ją, rangerek ''
Mistrz J. Polskiego ''Porzyczam'' i to pismo... Czekaj, kogoś ci to kojarzy, zawsze jedna osoba taki błąd robiła... Chwila... To twój brat?

Stanęłam jak wryta.
- Że co?! - wyrwało mi się.
I tak nie zrozumie co tam jest napisane... Nosz kurka no to teraz wiem dlaczego ten ranger wydawał mi się taki znajomy...
Cóż... mój kochany braciszek pierwszy raz sięgnął po jakąkolwiek książkę...

Ja nawet nie wiem o co chodzi, nie wnikaj ja tu tylko se siedze. - Odpowiedział żartobliwie. Hm... Ciekawe co z tego wyniknie. Narazie warto wrócić do domu, jednak jak zauważyłaś ciał też nie było.

Tia....
Poszłam do kuchni, zrobiłam se kanapkę z jakimś serem i nalałam ulubionego soku jabłkowego do szklanki... Przynajmniej taki umilenie tego wszystkiego...

To był dobry pomysł, ale przerwała ci go mama
- O nie nie! Ja tu obiad robię, bo przytyjesz! - Powiedziała troskliwie. Po takim czymś to nic ci nie będzie, ale faktycznie obiad był już gotowy, a przynajmniej schabowe były na stole. Właśnie mama ziemniaki stawiała na stół.

Soku i tak se nalałam... Tak więc biorę se mięso, ziemniaki, sztućce... Jak jest to też jakąś sałatkę. Ciekawe, kiedy pan "czerwonek" raczy przyjść... Cóż, teraz to on będzie miał powód, by się ze mnie wydrzeźniać. Jak już skończę jeść to wychodzę na zewnątrz. Kurcze, nie mam książki... A przydałaby się... Mama jak pewnie zobaczy,że majstruję coś w domu to mi to zaraz odbierze... Kilka razy ludzie myśleli, że był atak terrorystyczny, a tu moje majstrowanie po prostu "nie wypaliło choć wypaliło". No i jak coś majstruję to lepiej do mnie nie podchodzić, bo nigdy nic nie wiadomo... Brat się o tym nieraz przekonał... Kilkakrotnie nawet na własnej skórze..

Obiad szybko zjadłaś, w zaledwie 15 minut. Sok wypity, talerz pusty i wychodzisz. W oddali widziałaś jakiegoś fajtłapę, który się potknął. Aha, to twój brat, który sobie biegnię i nagle BUM, plaskacz na ziemi.

Osz matko, a ten co znowu? Podchodzę więc do niego, korzystając z tego, że jest.
- Cześć, czerwonku... - powiedziałam do niego.
Cóż, fajtłapa... I on niby został czerwonym?

- Co ty do powietrza gadasz? - Powiedział do ciebie ze zdziwieniem. Wyjął telefon i zrobił sobie zdjęcie....
- Ej no, to że mam czerwone poliki to... - Po chwili się zatrzymał i wstał.

- Do ciebie gadam - zaśmiałam się do brata. - Cóż, więc gdzie wziąłeś księgę? Cóż, łatwo się spostrzec... Prócz ciebie nie znam nikogo innego, kto popełnia błąd w słowie "pożyczam".
Czekałam na jakiekolwiek wyjaśnienia.

- A księga? A w bazie dowodzącej zostawiłem. - Powiedział łapiąc się za kark. - Ymmm, no co racja to racja. - dodał po chwili, trochę się wstydził tego.

Westchnęłam tylko.
- Dobra, tak na ulicy może nie będziemy o tym gadać, co? - popatrzyłam się na brata.

- No nie wiem, jak tam wolisz. - Odpowiedział nie przejmując się tym.
- Jak chcesz to pójdziemy do bazy rangerów. - Dodał.

To była najlepsza rzecz jaką mógł powiedzieć.
- Pewnie! - odpowiedziałam ochoczo. - Hym.. No cóż... to ogółem skąd masz te moce? - zapytałam od razu.

- Dobra lećmy. - Powiedział i przycisnął guzik. W oka mgnieniu przenieśliście się do bazy.
- A moce? Hehe, ja nie mam mocy! - Powiedział twój brat... Czekaj... Zamarłaś... Nie mam mocy?
Ale ten twój brat to cienias, takich to ja na śniadanie jem... Oczywiście z henny

- Eee... Dobra... zostawię bez komentarza - miałam tu na myśli zarówno jak i smoka jak i mojego brata.
Rozejrzałam się po całej bazie...

Brat ci się zarumienił, coś ci nie pasowało, że mocy nie ma... W bazie były jakieś maszyny, tajemne pomieszczenie z napisem ''TOP SECRED'' i... cała drużynka Power Rangersów!

Chyba powinno być top secret... Ale mniejsza o to...
- Eee... Siemka! - odezwałam się w końcu.
Spojrzałam na mego brata. Cóż... Coś ukrywa, a ja się dowiem co...

- Cześć? - Zdziwieni, wszyscy chórem odpowiedzieli. Było ich tu sporo i jakiś facet nieco starszy od was wszystkich. Jeszcze w oddali jakaś postać cyfrowa... Ciekawie

Ciekawe... Spojrzałam na brata... Cóż... Niech zabłyśnie swoimi wyjaśnieniami, bo ja jak na razie mam dość wrażeń na dziś dzień...